Een dag voor de start van de Tour de France begint de Giro Rosa. Het vrouwelijke equivalent van de Giro d’Italia opent op vrijdag 5 juli met een ploegentijdrit en eindigt op zondag 14 juli.
De laatste jaren is het Oranje boven in de Giro Rosa. In zes van de laatste acht edities klonk het Wilhelmus voor de eindwinnares. Drie keer won Marianne Vos, Anna van der Breggen was goed voor twee eindzeges en Annemiek van Vleuten is titelverdedigster. Met drie zulke wereldtoppers is een geheel oranje podium niet ondenkbaar.
Wedden op een Nederlandse winnares lijkt dus een redelijk veilige optie. Vlak echter de buitenlandse concurrentie niet uit. Hieronder volgt de voorbeschouwing van de Giro Rosa.
Een zeer zwaar parcours
Velen dachten dat de organisatoren van de Giro Rosa zich vorig jaar overtroffen hadden qua moeilijkheidsgraad. Dit jaar ligt de lat nog hoger. Bergen, bergen en nog eens bergen moeten worden overwonnen, met als zwaartepunt de monumentale Gavia-pas (bekend van de sneeuwrit in 1988, gewonnen door Erik Breukink en een verkleumde Johan van der Velde die als eerste op de top aankwam).
Zoals de laatste jaren gebruikelijk is, start de Giro Rosa met een ploegentijdrit van 18 kilometer. Vlak is de tijdrit van Cassano Spinola naar Castellania allerminst. De kans is groot dat er op de eerste dag direct grote verschillen ontstaan. Boels-Dolmans (Van der Breggen), Mitchelton-Scott (Van Vleuten), Team Sunweb (Lucinda Brand) en Canyon SRAM Racing (Katarzyna Niewiadoma) zijn de topteams die hun slag kunnen slaan.
Etappe twee start en eindigt in Viù, gelegen in de provincie Turijn. Met 78 kilometer is dit de kortste rit in lijn, maar de Colle de Lis (20 kilometer oplopend in stijging) zal niet voor iedere renster gemakkelijk te verteren zijn. De derde etappe is nog zwaarder met een finish bergop.
Etappe 4 en etappe 5 zijn qua lengte, beide 100 kilometer, hetzelfde. De moeilijkheidsgraad verschilt: etappe 4 is een heuvelachtige rit door Lombardije, terwijl etappe 5 loodzwaar is met een 16 kilometer lange slotklim naar het hoogste punt van de Giro: de Gavia-pas, gelegen op 2621 meter hoogte.
De zesde etappe is een 12,1 kilometer tellende individuele tijdrit, die de nodige stijgingspercentages kent. Etappe 7 tot en met 9 zijn ook niet gemaakt voor de sprinters. In de zevende etappe moeten vijf hellingen worden bedwongen, in de achtste etappe (de langste etappe) zit er halverwege een klim van 5,7 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 6.6% en in etappe 9 staat er een slotklim van 15 kilometer op het programma, met in de laatste 4 kilometer een gemiddeld stijgingspercentage van 11,8 %.
De slotetappe naar Udine is de enige die nagenoeg vlak is. Dat is dus de enige rit waarin de sprintsters zich kunnen uitleven.
Oranje boven in het vrouwenwielrennen
Het Nederlandse vrouwenwielrennen is al decennialang toonaangevend. Sinds de jaren 70 zijn er één of meerdere coureurs van ‘Dietsen bloed’ geweest die dominant zijn geweest in een decennium.
Keetie van Oosten-Hage was wereldtop in de jaren 70, Monique Knol was groots in de jaren 80, Leontien van Moorsel won alles wat er te winnen viel in de jaren 90 en begin jaren 00, Marianne Vos reeg de prijzen aaneen in de jaren 00 en 10.
Vos is niet de enige Nederlandse die dit decennium grossierde in rit- en rondezeges. Annemiek van Vleuten was vorig jaar de nummer 1 van de UCI World Tour. Anna van der Breggen was in 2017 de beste wielrenster ter wereld.
Tweestrijd Van Vleuten – Van der Breggen
Van Vleuten voert ook dit jaar de wereldranglijst aan. Die koppositie dankt ze mede aan het winnen van de Strade Bianche en Luik-Bastenaken-Luik. Onlangs won ze het NK tijdrijden.
Vorig jaar pakte ze drie etappezeges in de Giro Rosa, waaronder een tijdrit en de bergetappe naar de legendarische Monte Zoncolan. Van Vleuten is op tijdritgebied schier onklopbaar (ze werd wereldkampioene in deze discipline in 2017 en 2018) en is ook in bergritten ijzersterk.
Dat maakt haar tot topfavoriete in de Giro Rosa 2019. Van Vleuten vocht vorig jaar enkele mooie duels uit met Anna van der Breggen, met als hoogtepunt de tweestrijd in de slotmeters van La Course. Van der Breggen maakte dit jaar indruk met het winnen van de Waalse Pijl en de eindzege in de Ronde van Californië.
Niet-Nederlandse kanshebsters
Anna van der Breggen nam vorig jaar niet deel aan de Giro Rosa. Daardoor werd Annemiek van Vleuten onbedreigd winnares. Haar teamgenote Amanda Spratt eindigde als derde op zeseneenhalve minuut. De Zuid-Afrikaanse Asleigh Moolman werd runner-up, op 4 minuten en 12 seconden. Moolman viel dit jaar enkele keren hard in de voorjaarsklassiekers en liep daarbij een zware rugblessure op. De vraag is in hoeverre ze daarvan hersteld is.
Spratt werd vorig jaar op het loodzware WK-parcours van Innsbruck tweede achter Van der Breggen. In de Giro Rosa 2018 won ze het bergklassment en behaalde ze een bergritzege. Dat ze een ploeggenoot van Van der Vleuten bij Mitchelton-Scott is, kan voor haar alleen maar voordelig zijn: alle blikken zullen gericht zijn op de Nederlandse nummer 1 van de wereld.
Tot slot moet er worden rekening worden gehouden met één van de meest veelzijdige rensters uit het peloton: Katarzyna Niewiadoma. Ze is goed in zowel eendagskoersen als rondes. Dat bewees de Poolse dit jaar met de winst van de Amstel Gold Race, de 3e plek in de Strade Bianche, top 6-klasseringen in de Vlaamse voorjaarsklassiekers en een 2e plaats in The Women’s Tour. Ze pakte tevens het bergklassement van The Women’s Tour.
